Toch nog even ons vakantieverhaal (bijna) afmaken, dus bij deze.

Maandag 15 augustus

Vandaag vertrekken we weer van ons plekje aan de Aurlandsfjellet. Het is erg koud en somber dus we besluiten om ons dik aan te kleden. Aan het einde van deze weg, vlak voor Aurland komen we bij het viewpoint Stegastein, ook een knap stukje architectuur waar we net op tijd zijn voordat de eerste bussen eraan komen. We maken wat foto’s en gaan verder naar Aurland, hier moeten wat leuke shopjes zijn dus daar zijn we wel benieuwd naar. Eenmaal aangekomen blijkt het niet veel te zijn maar we lopen even rond en kijken bij de Touristinfo. Hierna maken we ons klaar voor Flåm, dit is een heel beroemd plaatsje vanwege de spoorlijn die daar is dus we verwachten veel Japanners en Chinezen. We merken toch dat deze hier veel zijn en dat dit deel van Noorwegen aardig toeristisch is. Net voor Flåm gaan we even lunchen en kijken naar de grote cruiseschepen die hier liggen. Als we in Flåm aankomen zien we het al wel. Overal waar je kijkt staan bussen maar er is voldoende plek, ze hebben het hier wel goed voor elkaar. We kijken onze ogen uit in alle souvenirswinkeltjes en passen nog wat gekke dingen. Ook vindt Wilco het zeer vermakelijk om alle Japanse toeristen te bekijken en heeft overal wel een opmerking over. Ondertussen is het heel warm geworden en daar lopen we met onze dikke bergschoenen aan. In Flåm is ook nog een hele mooie bierbrouwerij waar alles in de Vikingstijl is ingericht. Eerst wilden we daar nog wel wat drinken maar het is erg prijzig. Dan maar een ijsje halen dat we al zwetend opeten. We kijken naar wat grote schepen en zien ook het beroemde treintje nog even. Als we genoeg hebben van alle mensen besluiten we om weer te vertrekken. We pakken de 50 richting Hol en deze weg is schitterend. Natuurlijk ook vanwege het mooie weer maar we krijgen er geen genoeg van. Uiteindelijk rijden we langs het mooie meer Strandvatnet en dit uitzicht kunnen we gewoon niet negeren. Hier blijven we vannacht slapen met uitizcht op het Hallingskarvet Nasjonalpark.

Omdat het weer zo goed is besluiten we om vanavond pannenkoeken te bakken. We hebben alle ingrediënten aan boord en zelfs stroop, ananas en spek dus we kunnnen aan de slag. Zo’n heel pak blijkt toch wel erg veel te zijn voor 2 personen dus bewaren we er 2 voor morgen. Wilco is papzat dus lopen we nog een stukje langs het meer naar het hotel. Hier drinken we koffie en werken alles bij met de wifi. ’s Avonds hebben we alleen 1 probleem; de WC is vol en we moeten toch echt wel nodig. Laura staat buiten met een hoofdlampje aan in de blote benen en Wilco staat er ongeveer naast. Dit levert hilarische beelden op, dat snappen jullie wel.

Dinsdag 16 augustus

Vanochtend zijn we vertrokken van ons magische plekje. Het weer ziet er nu al goed uit dus dat beloofd wat. Onze 1^e prioriteit is het bijvullen van het water en het legen van de WC. In Geilo moet een servicepunt zitten en hier gaan we naar toe. Na het tanken zien we het punt al gauw en gaan aan de slag. Het afvalwater moet je hier in een gat laten lopen waar je eerste een enorm zwaar deksel van een put moet halen. Gelukkig is Wilco beresterk. Als we weer helemaal volgetankt zijn met alles kunnen we weer op pad. Laura had nog een mooie wandeling gevonden en de start hiervan was dicht bij Geilo. De wandeling heet de Prestholtrunden en is doormiddel van een stenen “trap” toegankelijk voor iedereen. Na een prachtige weg naar Prestholt waar geen einde aan lijkt te komen, blijkt er toch een eindpunt te zijn en warempel er zijn ook nog andere mensen. Voordat we beginnen aan de wandeling drinken we nog koffie en maken wat eten voor onderweg. De wandeling is 6,5 Km (waar wij na de tijd zo onze bedenkingen over hadden) en duurt zo’n 2 uur. Toch willen we niet voor verassingen komen te staan en nemen een dikke jas mee. De tocht start op 1200 meter en loopt op tot 1648 meter. De “trap” de berg op valt toch vies tegen. Het is gewoon 400 meter recht omhoog en zelfs wij moeten af en toe even flink hijgen. Halverwege eten we een broodje voor meer energie en gaan weer verder. Met een rood hoofd en toch een beetje buiten adem komen we boven. Dit hadden we eenvoudiger verwacht naar aanleiding van de omschrijving in het boekje. Het is trouwens de eerste tocht in Noorwegen die we met een t-shirt en korte broek lopen, ongelooflijk. Na een pannenkoek van gisteren (lekker met stroop) en wat crackers lopen we de rest van het rondje weer naar beneden. Dit verloopt heel geleidelijk dus duurt het ook wat langer. Misschien toch de verkeerde kant om het rondje gelopen. Bij de auto aangekomen besluiten we om de luchtige kleding maar aan te houden en vervolgen onze weg. Dit eerste deel van de Hardangervidda is werkelijk prachtig, we krijgen er geen genoeg van. Opeens besluiten we, omdat het warm is en we hadden gezweet, om een meertje in te duiken. Eenmaal iets in ons hoofd moeten we dit dan natuurlijk ook doen. Al snel hadden we een geschikt meertje gevonden en net toen we omgekleed waren kwam er een bus vol Duitse toeristen aan. Wij wachten even, anders zouden we een ware kermis-attractie zijn. Toen iedereen bijna weer in de bus zat waagden we ons naar buiten. Zodra we de voeten in het water hadden gezet, zat er al geen gevoel meer in en waren we eigenlijk al wel genoeg verfrist. Toch even stoer zijn en doorbijten en helemaal kopje onder.

Terug in de auto schone kleren aan en wij kunnen weer verder! Aan deze weg zijn trouwens plekjes genoeg om te wildkamperen maar straks zal het misschien wel niet kunnen. We moeten nog een stukje rijden anders komen we niet uit met ons schema. Na een hele middag en avond rijden met hier en daar oponthoud door wegwerkzaamheden (waar je gerust een half uur stilstaat) komen we tegen 21.00 uur aan in Odda. Moe en chagrijnig rijden we een camperplaats op. Het is gewoon een parkeerplaats op een verlaten stukje haven waar je voor moet dokken maar het is niet anders. Laura kookt gauw nasi met smac en we hebben zelfs kroepoek en satésaus. Om 21.30 uur zitten we dan toch heerlijk te smullen. We lopen nog een rondje en gaan lekker naar bed. Morgen weer een nieuwe dag!

Woensdag 17 augustus

Vanochtend worden we een beetje verrot wakker. Na een lekekr ontbijtje knappen we toch al snel op en bij de aanblikken van een al bijna stralend blauwe lucht komt het helemaal goed. Vandaag is het weer korte-broeken-en-t-shirt-weer. Helaas staat er wel een lange rit op het programma maar dat is natuurlijk ook wel een keer mooi. We nemen de 13 en E134 vanaf Odda richting Haukeligrend en zakken met de 9 af naar het zuiden. Ook deze weg is weer prachtig en bij Haugeliseter komen we in de verleiding om nog even te gaan wandelen. In verband met de reistijd besluiten we om dat toch niet te gaan doen. Op een gegeven momeent komen we aan in Hovden en halen hier wat lekkere broodjes. De temperatuur is gestegen naar zo’n 25 graden. Dat moet niet gekker worden, we gaan van het ene uiterste in het andere. Na een “ongezonde” maar lekkere lunch rijden we verder. De weg rijdt heerlijk, het is niet druk en hij is redelijk recht. Eindelijk weer eens de 5^e versnelling gebruiken en we schieten mooi op. Opeens zien we een mooie picknickplek waar je ook kan zwemmen. Het is erg druk maar wij hebben geen tijd. Als we even later in de rij staan voor wegwerkzaamheden pakken we nog mooi even een explosie mee. Mooi een halve berg de lucht in over de weg. Terwijl we in de rij staan is het toch wel erg warm en de beslissing om te draaen en 10 minuten terug te rijden is snel gemaakt. Zwemmen, heerlijk! Op de plek van bestemming (Honnevje Rasteplass, aanrader!) slepen we als echte toeristen een badhanddoeken, stoelen en tas vol met lekkers naar een mooi plekje. Na alles te hebben geïnstalleerd willen we het water wel even uitproberen. Eigenlijk is het een soort natuurzwembad, een meertje met heel veel mooie gladde rotsen waar je op kan liggen. Watervalletjes, stroomversnellingen enzovoort maar erg mooi. Terwijl wij onze voeten in het water zetten (dejavu van de bevriezing van gisteren) zijn we genezen. Na wat pootje baden gaaan we lezen maar Laura wordt geterroriseerd door een wesp. Dan maar weer het water in. Deze keer lukt het om kopje onder te gaan en Wilco zwemt even een stukje. Asl we weer opgedroogd zijn gaan we terug naar de camper en overleggen we wat we zullen doen. Hier blijven of verder rijden? Op het bordje staat dat je niet mag overnachten maar op een uitloper van de parkeerplaats staat dit niet.Alle badspullen hangen te drogen en terwijl we eten komen de eerste buren al. Tegen het einde van de avond is de plek veranderd van een idyllisch plekje tot de schilderswijk van Den Haag, overal tenten, kampvuurtje en honden maar wel gezellig.

We lopen nog even naar het plekje waar we ’s middags hebben gezwommen en daarna voldaan in bed. Uitgeput van de hitte vallen we al snel in slaap.