Maandag 1 augutus

Aantal kilometers: 218

Tijd: 6 uur

’s Ochtens om 5:05 ging de wekker al. Er was een of andere gek, die niet bij name genoemd wil worden, die de zonsopkomst wilde fotograferen. Toen we uit het raampje keken moest hij nog snel zijn ook. Heel even wilde hij zijn warme bedje niet uit, maar na een boze blik van zijn vrouw kleedde hij zich moedig aan. Er zijn een aantal mooie plaatjes geschoten en daarna is hij gauw weer in bed gekropen. Rond 9:30 uur werden we weer wakker en hebben buiten ontbeten. Het was nog wel heel erg fris. Toen we alles hadden ingepakt zijn we weggereden richting Rjukan en zo langs de meren richting Geilo. We passeren nog een prachtig meer met een mooie dam waar Laura nog even vriendelijk zwaait naar een paar passerende motorrijders. Wilco kan wel inpakken! Nog even een korte sanitaire stop en we kunnen er weer tegenaan. We merken op dat er lang niet zoveel sneeuw als vorig jaar ligt en dat maakt dat deze weg er weer compleet anders uit ziet. Eenmaal in Geilo, een echte wintersportplaats, aangekomen zien we een hele aparte kerk. Een cultuurkerk heet deze. We draaien op de rotonde en parkeren de camper. Het is een hele moderne kerk met prachtige glas-in-lood-ramen. We bladeren door wat psalmbundels, schieten wat foto’s, en schrijven nog even iets in het gastenboek. In Geilo wemelt het van de toeristen en we zien nog een aantal mensen “droog-langlaufen”. Uiteindelijk komen we bij de RV51 en na Beitostølen ziet Laura al gauw een mooi plekje. Het is er wel heel koud maar het uitzicht is wederom prachtig. Na een lekker bord macaroni moet er even afgewassen worden. Aan het einde van de sessie hadden we allebei de handen flink doorgestoken. Halverwege de avond hebben we nog twee buren gekregen en het is een heuse mini-camping geworden. Aan het einde van de avond werd het wel erg koud binnen, Laura zat ondertussen met een jas en handschoenen aan en het waaide zo hard dat ze bang was dat we om zouden vallen. Maar de kachel aan is volgens haar “zonde van het gas, want de koelkast gebruikt ook al”. We gaan een koude nacht tegemoet.

Dinsdag 2 augustus

Aantal kilometers: 291

Tijd: 7 uur

Vanmorgen was Wilco weer iets eerder wakker maar Laura slaapt ook een uur later dus dat heft elkaar wel weer op. Na een ontbijt gaan we weer op pad. Vandaag rijden we over de weg waarvan we in onze woonkamer een prachtige zelfgemaakte poster hebben. Dit keer is er alleen geen sneeuw te bekennen en dat maakt alles heel anders. We stoppen op dezelfde plekjes als vorig jaar voor wat foto’s. Opeens denkt Laura dat ze een aantal rendieren ziet (deze zijn vreselijk goed gecamoufleerd) en na wat inzoomen met de camera blijkt het een enorme kudde te zijn; zeker 300 beesten. Dol-enthousiast kleden we ons snel aan en proberen we iets dichterbij te komen. Eerst nog een riviertje over wat toch nog een hele opgave blijkt te zijn maar dat is gelukt. Op een gegeven moment durven we niet dichterbij te komen. We vallen namelijk nogal op met onze roze en knal-oranje jassen. Met de nieuwe lens op Wilco’s camera kunnen we het toch goed zien. We zien zelfs nog een kalfje bij zijn moeder drinken, heel bijzonder. Helemaal vol energie lopen we weer terug naar de camper en zien dat de kudde het op een lopen heeft gezet. We waren net op tijd. We vervolgen de weg met nummer 51 en rijden langs Gjendesheim waar we vorig jaar de Beseggen hebben beklommen. Het is alweer bijna lunchtijd en we hebben ook wel zin aangezien de rendieren ons onze koffiepauze door de neus hebben geboord. Gelukkig komt er een Kiwi in het zicht (nee, niet zo’n groene met haren, maar een supermarkt) en hier halen we wat broodjes en water. Laura kijkt nog naar wat zoet broodbeleg want ze is de hagelslag vergeten. Ongeveer het belangrijkste wat er is. Op een volgende parkeerplaats eten we het lekker op en koken nog een eitje. Hierna rijden we richting Hjerkinn waar we morgen de Snøhetta willen beklimmen. We zijn het rijden een klein beetje zat dus we zijn blij dat we het bordje “Viewpoint Snøhetta” zien. Na het rijden van een mega-bobbelige weg komen we op een parkeerplaats waar we eventueel vannacht kunnen slapen. We rijden eerst nog even naar het Hjerkinnhus voor wat info over de bus voor morgen en vragen of we daar kunnen douchen; Hoera, dit kan ook nog. Als we dan nat bezweet terugkomen kunnen we ons in ieder geval opfrissen. We rijden weer terug naar de parkeerplaats waar we in de camper een boekje lezen, de zon schijnt heerlijk dus binnen is het bloedheet. Dat zal vanavond wel anders zijn. Na het eten van sla, met aardappeltjes en een cordon bleu (allemaal geïmporteerd uit de Nederlandse Emte) maken we ons klaar om naar het viewpoint te lopen. Een thermoskan met heet water mee, zodat we boven een lekker kopje koffie kunnen drinken, dikke jas aan, hoofdband om en gaan met die banaan. Het lijkt wel wintersport. Eenmaal boven (halfuurtje lopen) komen we bij een prachtig uitzicht met een mooi gebouw. Na een kopje koffie en wat relaxen gaan we weer naar buiten. Hier krijgen we een afknapper want het is hier niet te vergelijken met binnen. Eenmaal weer in de camper kunnen we alles gaan klaarleggen voor morgen. De weersverwachting is namelijk 2 graden boven op de berg, maar gelukkig droog. Op naar weer een koude nacht. Gelukkig heeft Laura de herfstdons meegenomen! En ja, we vinden het nog steeds erg leuk!