Zondag 7 augustus

Aantal kilometers: 50

Vandaag is het zondag, dus we doen het rustig aan. We worden ’s ochtends wakker op onze plek en zien dat het zonnetje alweer lekker schijnt. Na buiten ontbeten te hebben, pakken we alles in en gaan weer op pad. Laura heeft de vorige avond nog het één en ander uitgezocht dus we rijden eerst een stukje terug naar een begraafplaats. Hier liggen Sovjet-soldaten uit de 2^e Wereldoorlog. Er is een gemeenschappelijk graf met 6725 doden en 826 geïdentificeerde graven. Ook is er aan de andere kant een begraafplaats waar veel soldaten liggen die zijn omgekomen bij het zinken van een schip. Deze schipbreuk wordt gezien als een van de grootste ter wereld. Omdat men niet weet hoeveel er daadwerkelijk zijn omgekomen is er een gedenksteen in de vorm van een kruis opgericht. Beide plekken zijn mooi en indrukwekkend. Hierna zijn we naar de kerk in Alstahaug gereden. De beroemde dichter Peter Dass (nog nooit van gehoord) heeft hier gewerkt van 1689 tot 1707. In deze kerk was gisteren nog een bruiloft en we hebben nog even een liturgie meegenomen. Hierna nog even door het minimuseum gelopen, bestaande uit 3 houten huisjes. Na dit alles stappen we in om richting Sandnessjøen te rijden, dit moet een gezellig plaatsje zijn dus we besluiten dat we hier nog wel even kunnen lopen. Eerst even langs de Kiwi in een wanhopige poging brood te halen waar je niet in stikt omdat ons andere een paar dagen oud is. Maar het is zondag en er is alleen een inieminikiwi (mooi woord voor galgje) met maar een paar gangpaden open. Dus dat wordt niet wat. Dan maar de plaats in kijken waar we wat folders ophalen bij de VVV over de Syv Søstre. Deze wilden we graag beklimmen maar allemaal in 1 dag blijkt toch net iets te gek in ons schema. We lopen door naar het centrum, het is niks en het zit ook nog allemaal dicht. Bij de haven stopt nog wel de Hurtigruten, een groot cruiseschip dus we kijken even terwijl het wegvaart. Na wat slenteren gaan we weer weg en we zien een leuke rustplaats net voor de Helgelandsbrug. Ook staat vlak voor deze brug een beeld van een eland, omdat deze hier in dit gebied erg veel voorkomen. Nog even vergeten te vertellen, maar vanmorgen zagen we er weer één! Dit keer op 3 meter afstand, en gelukkig reed er niemand achter ons dus hij staat van alle kanten op de foto!

Nu weer terug naar de brug, hier hebben we lekker onze crackers opgegeten en Wilco heeft nog even gevist. Opeens zien we het bordje waarop staat dat we daar niet mogen overnachten dus we moeten vertrekken. Gelukkig hadden we aan de overkant een plekje gespot en Laura heeft met de camera eens even goed ingezoomd en volgens haar staan er 3 campers. Na wat puzzelen komen we op een prachtige plek onder aan de brug. De zon schijnt heerlijk dus zetten we de tafel en stoelen op. Laura is aan het lezen en Wilco vist. Dit is een goede plek vanwege de stroming en voordat we het weten zit er een dikke makreel aan de haak. Na de doodslag (inclusief bloed) volgt er al gauw nog een. Alle buurmannen direct op het steiger want die hadden nog niks gevangen. Die jongen uit Holland weet wel hoe dat moet. We babbelen nog even met de Nederlandse buurman die 10 weken door Noorwegen en Zweden trekt. Jaloers! Ze staan nooit op een camping. Als je zo in het wild kampeert, ben je vaak omringt door echte campinghaters. Na het avondeten van een overheerlijk visje, sperziebonen en frietjes uit de koekenpan doen we ieder ons eigen ding. Wilco typt het verslag op de laptop (Laura schrijft het eerst in een schrift met alle bonnetjes erbij) en Laura besluit om over de brug te lopen. Deze brug hangt / ligt er sinds 1991 en is 1065 meter lang en erg hoog. Na eerst de hele bochtige weg terug te zijn gelopen is ze er eindelijk. Brrr, toch wel eng. Een paar keer naar de andere kant van de wegrennen (er is maar aan 1 kant stoep) waar Wilco een foto maakt. Laura denkt dat de brug erg beweegt en hoort zichzelf lopen. Flink doorstappen dus. Aan de andere kant wordt Wilco ge-smst en hij maakt een foto. Vanaf een kilometer is alleen maar een roze jasje in de verte zichtbaar, maar het staat er op! Eenmaal terug begint het enorm te waaien en te regenen en dit gaat ook ’s nachts door. Hopelijk kunnen we er wel goed om slapen.

Maandag 8 augustus

Kilometers: +/- 190

Vandaag rijden we weg bij ons mooie plekje onder de burg. We gaan weer verder naar het noorden en moeten eerst weer met het pontje van Levang naar Nesna. We moeten een uur wachten en Laura besluit om bij de WC in de haven haar haar te wassen. Echt een mini-wasbakje maar de doorzetter wint. Helemaal gewassen komt ze weer terug waarna er lekkere opgietkoffie wordt gemaakt. Terwijl we dat opdrinken komt de boot eraan en we mogen er al snel op. De tocht duurt 20 minuten dus we besluiten om maar naar boven te lopen. Elk pontje is anders en deze heeft wifi dus we werken alles even bij. Nesna is een havenplaatsje en het moest volgens de folder erg leuk zijn. Het is werkelijk niks. Terwijl we weer verder zijn zien we opeens een prachtig uitzicht over wat eilanden, echt geweldig. Helaas moeten we de RV17 nu verlaten en gaan we via de 12 richting Mo i Rana. De lucht is bij de zee nog blauw maar landinwaarts wordt het wat donkerder. Mo i Rana is de poolcirkelstad dus we zijn benieuwd. Bij een infobord lezen we dat je bij de VVV een gratis parkeerkaart krijg als toerist en daar houden wij wel van. Eerst langs de Kiwi voor wat brood en groenten. Wilco wil wat duurder brood omdat dat andere kurkdroog is (stoeket oe in ’n haals) dus we schieten uit onze slof. Bij de VVV doen we enorm veel ideeën op en het loopt compleet uit de hand. We willen overal wel hen en na even te overleggen besluiten we om eens gek te doen. We staan ook niet op campings dus dat scheelt qua geld. We kopen een ticket om morgen naar een gletsjer te gaan en avontuurlijk door grotten te klimmen. Nu eerst even Mo i Rana in. Het is niet heel groot maar het heeft een aantal leuke winkels. Laura koopt nog wat thee en Wilco een stuk gerookte zalm. Nog even langs het beeld van de man in de zee, die als wachter in het fjord staat. Nu gaan we op weg naar een grot die ook heel bijzonder moet zijn. Dit is dezelfde weg als we die morgen moeten rijden dus we kunnen alles mooi verkennen. Het einde van het pad is zo steil dat zelfs Laura er helemaal stil van wordt. Eenmaal boven verteld de vouw van het café dat er zelfs bussen naar boven komen dus het moet prima te doen zijn. We babbelen nog wat over de verschillende talen en om 17.00 uur zijn we klaar voor een tour door de Grønligrotta. Samen met 5 Finnen, 2 Duitsers en de gids Ingwinn gaan we op pad. Laura praat met het meisje die dit als zomerbaantje heeft en we gaan de grot in. Binnen is het kil en vochtig maar erg mooi. Alle tijd om foto’s te maken. We zien het water lopen, stalactieten en een rots van graniet terwijl de rest van marmer is. Deze rots is hier dus op een bijzondere manier terecht gekomen. Als blijkt dat Laura Duits kan wordt ze opeens ingezet als vertaler, dus zo begrijpen onze Duitse medemensen ook nog iets. Laura praat met het meisje over de verschillen tussen scholen terwijl Wilco foto’s maakt. Als we weer buiten komen regent het maar we moeten toch nog een stuk rijden. Dit stuk blijkt behoorlijk lang te zijn maar we zijn op weg naar de poolcirkel. Het weer is heel slecht geworden en op zich past dat ook goed bij dit dorre maanlandschap. Op de poolcirkel moet het niet zonnig zijn. Aangekomen bij het poolcentrum vraagt Wilco tot hoe laat ze open zijn en dit blijkt tot 21.00 uur. Gauw wat eten en dan naar binnen. Het bestaat uit een restaurant, bioscoopzaaltje en een souvenirshop. We snuffelen heerlijk rond en het blijkt dat je hier een kerstkaart kunt versturen met een speciale stempel erop. We zijn benieuwd, hij zit nu op de post en we krijgen ‘m in december! Na het kopen van een lelijk rendiertje voor aan de spiegel schrijven we wat in het gastenboek en lopen we buiten nog even rond. Hier is het een enorm veld met steenmannetjes waar wij er ook 1 neerleggen. Er zijn mensen die hun namen erop schrijven en bijna elk jaar weer terug komen. Hadden wij ook moeten doen maar helaas vergeten. Het is ondertussen al koud en laat geworden en we rijden nog even een stukje verder over de poolcirkel en weer terug. We besluiten om te slapen bij het centrum, maken nog een broodje hamburger en Wilco drinkt een heus Arctic biertje. Opeens horen we een harde toeter, deze komt van de trein en doet dit als hij de poolcirkel over komt. Hopelijk blijft het vannacht bij één! Groeten van 66°33´