Aantal kilometers: 100

Als de wekker gaat kleedt Wilco zich snel aan en rijdt de camper in de rij voor de boot. Nou ja rij, er staat 1 auto. Als Laura zich ook heeft aangekleed besluit ze om zich nog te wassen bij de WC bij het haventje. Deze was heel ruim, netjes en had warm water en een spiegel. De vieze pannetjes kunnen ook nog wel mee, dus een hele volksverhuizing. Terwijl Laura binnen alles in rap tempo probeert te doen komt de boot er al aan. Even gluren door het gordijntje van het hokje, dat wordt opschieten! Bij de camper zit Wilco vol ongeduld te wachten maar we rijden precies op tijd de boot op. Het eerste bootje gaat van Holm naar Vennesund en duurt zo’n 20 minuten. Er zit nagenoeg niemand op, we kijken even op het dek en we mogen er ook al weer af. Eigenlijk vinden wij, begint het mooie van de RV17 pas hier. Het weer is prachtig en we beginnen met een lekker ontbijt, ook meteen maar koffie zetten voor straks. Terwijl we weer rijden valt ons op hoe vlak het hier is en doet het ons erg denken aan het zuidwesten van Noorwegen. Wilco bestudeert ondertussen elke berg op een gat en kijkt niet verder om zich heen. We zijn namelijk op weg naar de Torghatten; een in de berg uitgesleten gat van 160m lang, 35m hoog en 20m breed. Deze berg moet namelijk van een afstand te zien zijn, met dus het gat er dwars doorheen! Opeens hoort Laura, die rijdt, een verrukte kreet naast zich en heel in de verte is het te zien.

We besluiten om op deze plek even koffie te drinken. Hierna is Wilco niet meer te houden en gaan we gauw weer op weg. Vlak voor Brønnøysund gaan we de RV17af en slaan nog wat lekkere broodjes in voor de lunch. Dit plaatsje is heel pittoresk en ziet er gezellig uit. Het grote nadeel is dat het minstens 100 verhoogde zebrapaden telt. Dit zijn een soort ninja-drempels vermomt als zebrapad. Je ziet ze niet maar voor je het weet zit je beiden weer tegen het dak. Na Brønnøysund gaan we over een prachtige brug en de weg wordt alleen maar mooier. Als we bij de parkeerplaats van de Torghatten aankomen blijkt het al erg warm te zijn. We kleden ons voor Noorse begrippen luchtig aan, pakken de rugzak vol en gaan op pad In een commandotempo stuiven we de berg op en met zo’n 10 minuten zijn we bij het gat. Hier staat 30 minuten voor, dus mooie tijd neergezet. Het gas is enorm en heel bijzonder. We maken veel foto’s en lopen aan de andere kant het gat weer uit. Je kan een kleine rondwandeling maken en deze is zeer zeker aan te raden. Na een lunch in het zonnetje waarna we erg zat zijn van de lekkere luxe broodjes lopen we naar beneden over wat volgens de kaart een vaag pad moet zijn. Laura vraagt zich af hoe ze de paden noemen die we normaal lopen. Die zijn pas vaag! We lopen heerlijk in de zon en komen langs een prachtige inham waar we even genieten van de zee en het uitzicht. Het lijkt met de zon erbij en het heldere water wel een tropisch eiland.

Als we weer bij de parkeerplaats aankomen gaan we weer op weg naar het volgende pontje. Hier aangekomen blijkt dat het nog één uur en een kwartier duurt voordat deze weer gaat i.v.m. het weekend. Samen met heel veel andere mensen vermaken we ons prima. Wilco gooit de hengel uit en vangt meteen 2 kleine kabeljauwen en ziet ook nog een zeehond. Geen bewijs helaas. Laura zit in de zon op een stoel voor de auto te lezen, heel vervelend, wachten op deze manier! We stappen op de boot en rijden van Andalsvågen naar Forvik, echt een geweldig mooi stuk. In Forvik is een koffiebranderij waar we naartoe zouden gaan, maar omdat de boot nu vertrekt en pas over 3 uur weer gaat besluiten we om hier maar op te stappen. Deze duurt een klein uur en stopt op 5 plekken. Je betaalt trouwens erg veel voor zo’n pontje, de vorige duurde maar 10 minuten maar je kunt niet anders. Bij deze heb je wel weer waar voor je geld vinden we. De vaarroute is erg mooi maar het is ondertussen al wel flink afgekoeld helaas. Als we na een uur de boot verlaten in Tjøtta zien we al snel een mooi plekje waar al 3 campers meer staan. Wilco gooit de hengel uit en Laura ruimt de bende binnen even goed op. Schone hand- en theedoek, even poetsen met een vochtige doek, ja ook hier gaan de werkzaamheden gewoon door. Na een lekker soepje met brood zien we opeens een bootje naar onze plek varen. Het blijken de Franse buren te zijn die hebben gevist in de zee. Een heilbot, kabeljauw en 2 schollen zijn de buit. Terwijl we staan te praten met onze 3^e buurman, een Nederlander, komt de Fransman iets onverstaanbaars vragen. Na wat puzzelen blijkt hij te vragen of we een stukje kabeljauw willen. Nou graag natuurlijk! We besluiten om even te kijken bij hun camper en voordat we het weten staat Laura met de hele kabeljauw in de handen met de mededeling “bon appetit”. De buurman verteld nog dat hier vorig jaar een verdwaalde orka zwom en er dus totaal geen vis te vangen viel; alles op! Ondertussen komt onze snijplank en eigen fileermes voor de dag en na een beetje prutsen hebben we toch een paar heerlijke filetjes! We hadden al gegeten maar deze gaan er nog wel in, er blijft toch niet zo heel veel over van zo’n vis, als je de organen eruit hebt. Laura heeft uiteindelijk ’s avonds wel een zere buik, maar of dit van de vis komt..?