Aantal kilometers: 400

Vandaag rijden we weg van ons mooie plekje bij het meertje. We zijn van plan om richting Steinkjer te rijden, dus dit is een hele trip maar dat wisten we. Laura had nog het een en ander uitgezocht en zo zijn we al snel in het plaatsje Mossjøen.

Hier hebben ze een oud stadsdeel, Sjøgata, waar nog steeds mensen wonen en oude cafeetjes zijn. Na wat info te hebben gehaald bij de plaatselijke VVV gaan we op pad. Het stelt niet super veel voor maar wel leuk. Bij een van de huisjes drinken we nog even koffie en besluiten om terug te lopen, het begint ondertussen ook te regenen en het wordt weer fris. Na een lekker broodje en wat kilometers verder komen we bij de boog die het noorden en het zuiden van elkaar scheidt. Lekker toeristisch en ook wij laten ons op de foto zetten midden op de E6; de “snelweg” van Noorwegen. Daar kan dat gewoon, geen auto te bekennen.

Nu komt er een stuk waar het zonnig en regenachtig tegelijk is. We hebben enorm veel regenbogen gezien. Dit deel van de E6 is trouwens prachtig om te rijden. Het is net Alaska; meren en veel bomen. Erg mooi! Vanavond proberen we weer een plekje te vinden om te wildkamperen maar hier is het lastig dus na lang rijden besluiten we om op de Koa camping te gaan staan. Hebben we vorige week ook gedaan en beviel goed. Nu was het er helemaal niet druk en we gaan heel autistisch op dezelfde plek staan. Ondertussen begint het te plenzen en hard te waaien, en dit stopt niet voor de volgende ochtend. We eten een pasta en proberen de familie in Rijssen aan de lijn te krijgen maar deze zijn de hort op. ’s Avonds slaat de kou bij Wilco echt toe en zit hij met een fleecedeken en hot chocolate in bed. Welterusten!

Donderdag 11 augustus

Aantal kilometers: 235

We worden wakker terwijl het hard regent en waait. Lastig om dan uit bed te komen maar we moeten wel dus Laura kookt lekker een eitje bij het ontbijt. We overleggen even of we op de camping gaan douchen of dat we gaan zwemmen. Hier hebben we gisteren ook al over nagedacht maar konden geen zwembad vinden. Nu Wilco even heeft gezocht heeft hij er een gevonden in Trondheim en het lijkt erg mooi. Wel duur, maar ach dan heb je ook wat. Terwijl het hoost rijden we naar het zwembad en als we in Trondheim aankomen moeten we eerst even een plekje zien te vinden om te parkeren. We passen namelijk niet in de parkeergarage en buiten is het alleen mogelijk om maximaal 3 uur betaald te parkeren. Na wat vragen blijkt dat toch de enigste optie dus doen we dat. Eerst even lunchen en dan zijn we klaar om te zwemmen. Het is anders dan in Nederland en onze wegen scheiden direct. Vrouwen en mannen, alles is apart. De schoenen moeten op rekken en mogen niet mee de kleedkamer in. Deze is trouwens enorm; allemaal kluisjes met banken en wastafels. Je moet niet preuts zijn aangelegd want er zijn geen hokjes. Hierna is de ruimte met douches, uiteraard ook gescheiden. Het zijn er wel 40. Kinderbadjes, sproeikoppen, heet en koud water, shampoo, overal is aan gedacht. Na een verplichte eerste douche komen we in een prachtig zwembad (niet gescheiden). We konden helaas geen foto’s maken want de camera besloeg elke keer. Het zwembad heeft aan één zijkant een glazen wand over de hele hoogte en lengte. Hierdoor had je een prachtig panoramaview op het Trondheimfjord. Ons uitzicht werd alleen geblokkeerd door een enorm cruiseschip: de Emmeralda Princess wat hier was aangelegd. Maar het was prachtig om op 20 meter afstand van het schip te zwemmen en deze helemaal te bestuderen. In het zwembad waren 3 geweldige glijbanen waar wij als kinderen zo blij heel vaak vanaf zijn gegaan. Steil, met lichtjes en veel bochten. Opeens zien we iemand van heel hoog in het water vallen. Wat blijkt; ze hebben de hoge duikplanken los gedaan. Er zijn 2 springplanken en 4 duikplanken die normaal voor schoonspringen worden gebruikt, variërend van 2 tot 10 meter hoog. Alles gaat onder strikte begeleiding. Die van 2,5 meter hoog is altijd open dus we besluiten om met 5 meter te beginnen en zelfs dit is al vreselijk hoog. We laten het hierbij al hoewel Laura nog wel even kijkt op 10 meter hoogte. Veelste hoog, er ging ook bijna niemand af, en als dat wel het geval was dan was je een ware attractie. Na een “dampfbadstue”, ijsdouche en wat bubbelen gaan de duikplanken weer open. Laura besluit om de 7,5 meter te proberen en dit is echt eng. Na de val in het bad (met zout water) moet de 10 toch echt geprobeerd worden. Het eraf springen is eng en de rest doet de zwaartekracht. Je moet goed opletten dat je als een plank naar beneden gaat. Ze heeft het rijk alleen en heeft toestemming om te springen. Het is nu of nooit. Na het knikje van de badjuf wordt er tot 3 geteld, diep adem gehaald en gesprongen. Wat een val naar beneden en ze krijgt een klein applaus. Dit doet ze nooit meer! In het zoutwaterbad zit een heel groot klimkussen wat we ook even uitproberen. Na een heerlijke douche (ook hier staat iedereen lekker in de blote kont) voelen we ons schoon, moe en voldaan. Wat een mooi zwembad met prachtig uitzicht. We willen vanavond nog naar Hjerkinn rijden om weer te overnachten op de parkeerplaats bij het Snøhetta Viewpoint. Het weer wordt steeds beter en de lucht vertoond steeds meer blauwe plekken als we Hjerkinn naderen. Na een heerlijke maaltijd en kop koffie vindt Wilco het tijd om vuur te stoken. Het is rustig op de parkeerplaats en er zijn wat houtstronkjes gevonden. Ondertussen is het erg koud; ze hadden in Hjerkinn 1 graden voorspelt maar hier zitten we nog wat hoger. Het waait enorm en de gevoelstemperatuur is zeker onder 0. We hadden eigenlijk een thermometer mee moeten nemen. Op de Snøhetta die we vanaf hier kunnen zien ligt een mooi laagje verse sneeuw, en halverwege de berg zien we mensen omdat er een vuurtje brand. Terwijl Laura dit schrijft zit Wilco bij zijn eigen vuurtje met een lekker sigaartje. Wat wil een man nog meer? Oh ja, glaasje Whisky erbij.