Met enige vertraging in verband met een paar dagen zonder internet, eindelijk maar toch!

Vrijdag 12 augustus

Vanochtend worden we weer wakker bij de parkeerplaats van Viewpoint Snøhetta. We hebben vandaag de tijd dus we doen het rustig aan. Als eerste komen we aan in Dombås waar het een drukte van jewelste is. Een echt skidorp met één bakker en wat souvenirwinkeltjes. Omdat het heel hard regent is het ideaal dat hier alles aan elkaar geschakeld is; je loopt van shop naar shop. Naar weer een rit in de regen stoppen we in Otta, waar we eerst een broodje eten en vervolgens even winkelen in een Amfi. Deze heb je overal in Noorwegen; grote hallen met hierin alle winkels. Laura koopt nog een lekkere warme trui bij de Lindex (die in de auto meteen aangedaan wordt) en wij kunnen er weer tegenaan! Het is vandaag zelfs weer voor de legging onder de broek. Hierna rijden we richting Lom waar we wat informatie willen over het beklimmen van de Galdhoppigen. Als we in Lom zijn, wat ook echt een wintersportplaats is vinden we al gauw de VVV. We nemen nog wat boekjes mee en krijgen de nodige informatie. Het blijkt dat er een bakkerij in Lom zit die heerlijke dingen heeft dus daar wil Laura nog even langs. We hebben hem helaas niet gevonden. Na wat overleg besluiten we de Galdhoppigen niet te beklimmen, over de gletsjer is prijzig en via Spiterstulen duurt lang, maar is wel te doen. Helaas zijn de weersvoorspellingen slecht en nemen we geen risico’s. Laura wil graag overnachten bij Juvashytta omdat daar het hoogste punt is van Noorwegen waar je met de auto kunt komen, maar we weten niet of dat gratis is dus dat gaat over. Het weggetje inrijden is namelijk best ver. Net na Bøverdalen zien we opeens een prachtige rustplek; Liasanden. Na het lezen van het bordje mogen hier voertuigen smaller dan 2 meter staan en campers niet. Wij vallen onder de 6 meter dus een auto. Gauw kijken of er nog plek is en dan parkeren.

Jammer van het slechte weer want we hadden anders erg mooi buiten kunnen zitten. Later op de avond kwamen er nog wel twee eigenwijze campers die geen bord hadden gelezen en het kostte hen nog heel wat stuurmanskunsten om er weer uit te komen. Toen we bijna naar bed wilden viel opeens het licht uit. De achter-accu was leeg. Geen pomp voor het water en geen licht. Hopelijk hebben we morgen iets meer zon zodat ‘ie weer oplaadt.

Zaterdag 13 augustus

Vandaag is de dag dat we route 55 gaan rijden. Deze staat bekend om zijn enorme sneeuwhopen langs een hobbelige weg die aan een achtbaan doet denken. Het weer verslechterd snel dus we zijn blij dat we de Galdhoppigen niet beklimmen vandaag. Toch zie je nog veel fietsers bepakt en bezakt de berg op- en affietsen in de regen en de kou. Als eerste komen we aan bij de prachtige Sognefjellshytta. Aan deze hut is afgelopen jaar een prachtig nieuw deel gebouwd. Het is een mooi gezicht met al dat hout dat het nieuwe en oude deel aan elkaar verbindt. We drinken hier even koffie in het nieuwe deel, we bellen naar huis vanuit het oude, een gezellige warme huiskamer. Als alles weer is bijgewerkt met de wifi gaan we weer op pad. Na elke bocht willen we wel even stoppen voor een foto. Op een gegeven moment komen we bij een vierkante steen waar je in kunt staan.

Aan de overkant van de weg zijn een aantal graven en gedenkstenen van 6 mannen die hier in 1800 zijn doodgevroren op zoek naar voedsel. Aangezien wij de bevriezingsdood ook aardig nabij zijn zetten wij een pannetje aan met heerlijke tomatensoep voor Wilco en erwtensoep voor Laura.

Hierna rijden we weer verder en komen algauw bij het bekende gedeelte van route 55. Bij de hobbels in de weg maken we wat foto’s en kijken even bij de sneeuw, waar maar weinig van ligt. Laura heeft in een boekje nog een mooie weg gevonden; de Tvindevegen. Deze besluiten we te gaan rijden. Vanaf Turtagrø begint het allemaal smal te worden en dit blijft zo. Het is een weg met ruige uitzichten en woeste landschappen. Bovenop is er een slagboom waar je met de creditcard tol betalen; 80 NOK. Hierna dalen we weer af en vlak voor øvre-Ordål sluit de weg af met zeer scherpe en snel op elkaar volgende haarspeldbochten. Vandaar dat je niet langer mag zijn dan 10 meter om hierin te rijden. In Ordål willen we bij de Rema nog even boodschappen doen maar eenmaal binnen is Laura het toch eens dat de Kiwi beter is. Ze is de Kiwi zeer trouw. Vlak voor Naddvik zien we een mooi plekje om te overnachten maar we besluiten om nog iets verder te rijden. We zien niet echt wat dus besluiten we om terug te gaan naar dit plekje. ’s Avonds worden we nog vergezeld door een auto en een busje en als het even droog is probeert Wilco wat te vissen. Ook maken we nog even een kampvuurtje maar alles is te nat dus helaas. Morgen kunnen we uitslapen, heerlijk.

Zondag 14 augustus

Na wat luieren en ontbijten zijn we rond 12 uur weggereden. Als eerste komen we aan in Laerdal. Dit moet een leuk plaatsje zijn met name oude stadsdeel maar het is zondag dus niet veel te beleven. We lopen even door het oude deel en rijden verder naar een mooi plekje aan het water. Wilco gaat even vissen en Laura maakt de lunch klaar. Hierna beginnen we aan de Aurlandsfjellet waar we ergens willen overnachten. De weg begint erg smal en het is prachtig groen. Op sommige plekken lijkt het wel een oerwoud. Hierna komen we bij een kunstwerk van een slapende beer op een hoop rommel. We stijgen al gauw en het wordt snel kouder. Er zijn verschillende punten waar je kunt kijken en vissen maar echt goede slaapplekjes zijn schaars. Na heel wat heen-en-weer rijden hebben we er een gevonden. Op 1 kilometer afstand was een uitkijkpunt waar we ’s avonds nog even heen lopen en Wilco wat probeert te vissen. Ook de wc is daar even uitgetest en we hebben geloerd naar alle mensen die daar overnachten. Op dit moment zit Wilco aan de tortilla-chips met salsa-dip en heeft het fleecekleedje alweer omgeslagen. Welterusten!